Borsten van vreemde vrouwen
“Helemaal in het begin was het wel even wennen, want je zit aan de borsten van een vreemde vrouw. Het is heel fysiek omdat je een borst precies goed onder het apparaat moet leggen. Een foto moet aan heel veel criteria voldoen. Je wilt bijvoorbeeld nog een stukje van de pectoralisspier in beeld. En het kan toch ook echt pijn doen, dus je wilt het in één keer goed doen.
Het gaat beter als mensen ontspannen zijn en dat doe ik door oogcontact te maken, een praatje te maken, zoveel mogelijk mensen gerust proberen te stellen. Vertrouwen is echt belangrijk.
Spanning en zorg
Als de foto is gemaakt, willen mensen weten wat je ziet. Inmiddels weet ik het meestal wel, maar ik mag daar natuurlijk niets over zeggen, want ik ben geen arts. Mensen gaan toch altijd uit van het ergste, omdat er iets is gevonden en dan bijvoorbeeld zijn doorgestuurd door de huisarts. Het is dan belangrijk dat je mensen op hun gemak kunt stellen. Op dat moment ben je steun en toeverlaat voor de patiënt.
De Mammobus
Hiervoor werkte in 14 jaar op de mammobus, het bevolkingsonderzoek. Daar kreeg ik een goede opleiding, maar na verloop van tijd ging het steeds meer om productie draaien, 5’min per patiënt. Hier heb je veel meer tijd. De patiënten zelf waren ook anders, omdat er in de meeste gevallen niets aan de hand was. Het technische deel was daar heel goed, maar hier in het AVL krijg je meer kans om ook de menselijke kant te ontwikkelen en de zorg te verlenen op een manier die ik prettig vind.”
Biopten
Tegenwoordig assisteert Monica ook tijdens biopten. Ze laat het hele apparaat zien waar vrouwen op moeten liggen, hoe de borst vast wordt geklemd en de naald waarmee geprikt wordt. “Nu moeten we de biopten nog op een Petri schaaltje leggen en dan snel een deur verder om een röntgenfoto te nemen. Dat is voor een vrouw vervelend, want die ligt vast op de tafel. We krijgen nu een naald met een röntgenscanner eraan vast. Je ziet wel dat het vak zich blijft ontwikkelen. Zo’n onderzoek blijft vervelend, maar vroeger verwijderden ze gelijk je hele borst.
Elke dag een verrassing
Ik blijf het leuk vinden dat mensen zo verschillend zijn. En aan de buitenkant kun je niet zien hoe iemand van binnen is of wat die heeft meegemaakt. Mensen vertellen verhalen die soms onvoorstelbaar zijn. Mensen verrassen me nog altijd. Vandeweek had ik een keurig geklede vrouw, maar toen ze haar shirt uitdeed kwam daar een helemaal getatoeëerde borst onder vandaan. Inmiddels ga ik richting het einde van mijn carrière, maar ik denk nog niet aan stoppen. Ik vind mijn werk en mijn collega’s nog veel te leuk, dus misschien blijf ik wel gewoon!”
